Tarım ve Orman Bakanlığı, Türk Gıda Kodeksi Pestisitlerin Azamî Kalıntı Limitleri Yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına ait yeni düzenlemeleri Resmİ Gazete’de yayımladı.
Değişiklikler, 27 Eylül 2021 tarihinde yayımlanan yönetmeliğe eklenen süreksiz hususlar ve eklerde yapılan düzenlemeleri içeriyor.
Yönetmeliğe eklenen Süreksiz Unsur 2 ile pestisit kullanımının sonlandırıldığı tarihten evvel üretilmiş besinlerin, raf ömrü boyunca piyasada bulunabileceği belirtildi.
Ancak, pestisit kullanımının sonlandırıldığı tarihten sonra üretilen besinler için makul kalıntı sonlarına (LOD bedeli ya da 0,01 mg/kg) ahenk mecburiliği getirildi.
Uyum müddeti: Yönetmeliğin yayımlandığı tarihten itibaren üç ay içerisinde düzenlemelere ahenk sağlanması gerekiyor. Bu tarihten evvel yürürlükte olan kararlarla üretilen besinlerin ise raf ömrü boyunca piyasada kalabileceği tabir edildi.
Resmİ denetimler: Denetimlerde üretim tarihine dair geçerli bir doküman sunulamaması durumunda, yeni düzenlemeler temel alınacak.
PESTİSİT NEDİR? ZİYANLARI NELER?
Pestisitler, tarım eserlerini ziyanlı organizmalardan korumak için kullanılan kimyasal hususlardır. Bu unsurlar, böcekler, yabancı otlar ve mantar üzere eserlere ziyan verebilecek ögeleri yok etmeyi amaçlar. Hakikat kullanılmadığında hem etraf hem de insan sıhhati üzerinde önemli olumsuz tesirler yaratabilir.
Aşırı pestisit kullanımı, tarım eserlerinde kalıntı bırakarak insanların bu kimyasalları tüketmesine neden olur. Bu durum uzun vadede kanser, hormonal bozukluklar ve hudut sistemi hastalıkları üzere önemli sıhhat meselelerine yol açabilir. Pestisitler toprağı, su kaynaklarını ve ekosistemi kirleterek doğal hayatı tehdit eder.
Uzmanlar, pestisit kullanımında memleketler arası standartlara uyulmasını ve muteber tahlil teknikleriyle kalıntı düzeylerinin denetim edilmesini öneriyor. Pestisit kalıntısı, bir eserde kilogram başına azamî 0,01-0,05 miligram ortasında olmalıdır. Bu hudutların aşılması halk sıhhati için büyük risk oluşturur.
Daha inançlı bir tarım için biyolojik uğraş prosedürleri ve organik üretim teşvik edilmeli. Bu, hem etraf hem de insan sıhhati için daha sürdürülebilir bir yaklaşım sunar.